Originally posted 2017-06-13 15:36:12.

O gün kız arkadaşımla buluşmak için bir cafeye gitmiştim. Saat 22:00 civarıydı. Kız arkadaşımı bırakmak için taksiye bindik. Onu eve bıraktığımda saat 22:30’du. Ev arkadaşım ailesinin yanına gittiği için evde tek kalıyordum. Taksiye verecek param olmadığı için 6 km yolu yürümeye karar verdim. Ancak saat daha erken olmasına rağmen dışarda çok az insan vardı. Normalde kalabalık olurdu. Telefon kulübesi bulup kartımdaki son kontörle annemi aradım. Havadan sudan konuşurken, oğlum kendimi iyi hissetmiyorum, başın dertte mi dedi. Yok anam turp gibiyim dedim. Allaha emanet ol oğlum diyip kapattık telefonu. Yürü yürü bitmiyordu, soluklanmak için az oturdum, saat 02:35’di. Eve 20 dakikalık yolum vardı. Soluklandıktan sonra yola devam ettim. Yaşlı bir amca çevirdi yolumu, oğul dedi şu unu benim dükkana getirmeme yardım et dedi. Ben unu aldım amcanın dükkanına bıraktım. Oğul gel bir çay iç dedi, oturduk bir bardak çay içtik. Sonra saat geç olunca kalktım. Eve yürümeye devam ediyordum büyük bir gürültüyle irkildim. Yer sallanıyordu, ben hemen kendimi güvene aldım, evler gözümün önünde yıkılıyordu, çocuk sesleri, insanların birbirine feryat ederek seslenmesi, çok korkunç bir geceydi. Koşa koşa kendi evime doğru gittim. Benim kaldığım evde yıkılmıştı, elektrikler yok, koca şehir karanlığa bürünmüş, millet çocuğunu karısını kocasını arıyordu. Hayatımda yaşadığım en korkunç anları yaşadım. Evin yıkılmasını bırakıp, millete aramasına yardım ettim. O amca beni eylemeseydi ben çoktan evde olacaktım ve büyük ihtimalle ölecektim. Sabaha kadar dışarıda bütün mahalleli ile kaldıktan sonra, o adama teşekkür etmek için gittiğimde, adamı bulamadım. Ortada dükkan felan yoktu. O zaman anlamadım ancak zamanla o kişinin Hızır (a.s) olduğunu anladım. Şimdi Elhamdülillah namazında niyazımdayım. Allah cümlemizi bu tür kazadan, belalardan korusun.. İnşallah.. ”

Olayın yaşandığı tarih : 1999
Olayı yaşayan kişi: Fevzi Kalem